ادعاهای علیمحمد شیرازی
کتاب نامه ای از سن پالو
غارت اموال ملت توسط یار شاطر بهایی
شمه ای از سراب بهائیت
ادعای علی محمد باب شیرازی
سید‌علی‌محمد شیرازی نیز با کمترین بضاعت علمی، مدعی این جایگاه شد. البته داعیه او بسیار فراتر از جانشینی سید کاظم رشتی بود. ادعای وی بابیت و نیابت خاصه امام دوازدهم شیعه بود؛ گرچه بهائیان می‌کوشند او را برتر از آن چیزی معرفی كنند كه وی خود را معرفی کرده است.
فاضل مازندرانی در داستانی بدون سند، می‌نویسد:
وی در حضور ملاحسین بشرویه‌ای در شب شصت و پنجم نوروز، مطابق با شب ششم خرداد از سال نهنگ و پنجم جمادی هزار و دویست و شصت هجری[2] در این اثر نخست خود به نام تفسیر سوره یوسف[3] مدعی بابیت امام دوازدهم شیعه، حضرت حجت بن الحسن المهدی شد. وی در آن کتاب چنین آورده است:
«الله قد قَدَّرَ أنْ یخرجَ ذلك الكتاب فی تفسیر أحسنِ القصص من عند محمّد بن الحسن بی علیّ بن محمّد بن علیّ بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علیّ بن الحسین بن علیّ بن أبی طالبٍ علی عَبْدِهِ لیكونَ الحجّة الله من عند الذّكر علی العالمین بلیغاً؛[4]
[1]. اسدالله فاضل مازندرانی، رهبران و رهروان درتاریخ ادیان، ج2، ص 231 – 280.
[2]. تلخیص تاریخ، ص49.
[3]. البته باب آثار دیگری نیز پیش از این اثر داشته است؛ اما این تفسیر در واقع، نخستین اثری است که او آشکارا در آن مدعی شده است.
[4]. سید علی محمد باب، تفسیر سوره یوسف، ص 3.
برچسب ها:باب, علیمحمد باب, سید کاظم رشتی, علی محمد باب شیرازی, تفسیر احسن القصص, ادعای بابیت,
| دیدگاه ها ()
