شما اینجا هستید : سفرهای شیخ احمد احسائی

شیخ احمد و دربار قاجار

روابط میان او و دربار قاجار با روابط میان دربار و سایر علمای شیعه متفاوت است. شیخ در نوشته‌های مختلف، فتحعلی‌شاه را به نحوی متملقانه ستوده است. به عنوان نمونه، شیخ در «رساله سلطانیه» وی را چنین می­ستاید:

«عزالمؤمنین و حامی الملة والدین، طالب الحق والیقین، مسفرالملوین، و قرةالعین، وجامع كلّ زین، سلطان البرّین و خاقان البحرین،

حافظ الأمان و مارس أهل الإیمان، عالی‌القدر و الشأن، و سامی الرّقبة والمكان، السّلطان بن السّلطان بن السّلطان و الخاقان ابن

الخاقان بن خاقان السلطان، فتحعلی‌شاه، شدّالله عضده، و هزم الله به جنود الكافرین والمنافقین، و شرّد الله بما یمدّه من النّصر

جیوش المعتدین، و شیّد بنیان سلطنته بالإمداد والتحصین، و مدّالله ظلال عزّه و نصره علی جمیع المؤمنین، بحرمة المیامین و

خیرالخلق أجمعین محمد و آله الطاهرین ـ صلواةالله علیهم أجمعین ـ آمین ربّ العالمین.»[2]

همین مطالب، شاهدی است که می‌توان به وسیله آن به صحت گفته‌های مرحوم تنکابنی اطمینان کرد که می‌نویسد:

«شیخ احمد در هر بلد، مطاع و ممجد و سلطان عصر، مرحوم فتحعلی‌شاه را با او نهایت خصوصیت....[3]

و به نتیجه‌ای رسید که مرحوم سید محمد باقر نجفی به آن رسیده است؛ وی در کتاب بهائیان می‌نویسد:

«تمامی این اسناد تاریخی نشان می‌دهد که تملّق‌گویی شیخ نسبت به فتحعلی‌شاه و شاهزادگان قاجار یک شیوه همیشگی بوده است.»[4]