یک ـ تشکیل دولت نژادپرست صهیونیستی اسرائیل در دوران شوقی و با سکوت خیانتآمیز و همراهی بیدریغ وی، حکومت یهودی اسرائیل با زیر پا نهادن حقوق مسلّم فلسطینیان، در فلسطین روی کار آمد. همکاری بیپایان بهاییت با صهیونیسم جهانی برای ایجاد دولتی یهودی در قلب جامعه اسلامی، سبب شد که این مسلک در آنجا رسمیت یابد و از املاک و اموال بهاییان حفاظت شود و از مالیات و عوارض معاف گردند.42 دو ـ طراحی و اجرای نقشه ده ساله اجرای طرح مهاجرت بهاییان به جاهای مختلف جهان و گسترش تشکیلات اداری و جهانی سازمان دینی بهاییت، از جمله اقدامهای او در دوران ریاستش بر این فرقه بود. این فرآیند، بهویژه در دهه شصت میلادی، در اروپا و امریکا سرعت بیشتری گرفت و ساختمان معبدهای قارهای بهایی به نام مشرق الاذکار به پایان رسید. سه ـ جدایی مبلّغان برجسته از بهاییت برخی از مبلّغان برجسته بهایی، راه خود را از تشکیلات شوقی جدا کردند و عدهای از آنها سازمانهای انساندوستانه غیر مذهبی تشکیل دادند؛ از جمله: اول ـ میرزا احمد سهراب از یاران قدیمی و پرکار عبدالبهاء بود که «کاروان خاور و باختر» را بنیان نهاد. برخی نویسندگان، فرقه سهرابیه را وابسته به وی میدانند. دوم ـ عبدالحسین تفتی آواره عدهای دیگر نیز آیین بهایی را بهطور کامل رها کردند و به دامان پرمهر اسلام بازگشتند؛ از جمله تفتی در زمان بهاییت آواره نامیده میشد و بعد از بازگشت، خود را آیتی نامید. در پی این بازگشت، شوقی افندی مهمترین کتاب تاریخ بهاییت به نام الکواکب الدریه فی مأثرالبهاییه را که وی نگاشته بود و مرکز میثاق بهاءالله، یعنی عبدالبهاء آن را تأیید کرده بود، بیاعتبار اعلام کرد. کتاب کشف الحیل در واقع، توبهنامه آیتی از منجلاب بهاییت است. سوم - فضلالله صبحی مهتدی خاندان وی از کهنترین خاندانهای بابی بهایی کاشان و خود او از نزدیکان درگاه عباس افندی بود. پیام پدر و خاطرات صبحی از معروفترین آثار وی در معرفی و نقد این فرقه است. از نوشتههایش معلوم میشود شوقی به عادتی زشت دچار بود که بهاءالله در کتاب اقدس از بیان حکم آن خجالت کشید و مبهم باقی ماند. چهارم ـ میرزا حسن نیکو بروجردی وی نیز با نگارش کتاب فلسفه نیکو، شرح حال و چگونگی ورود و خروج خود را به فرقه بهایی بیان و اسراری را نیز از این فرقه افشا میکند که بهاییان را شرمنده و خشمگین میسازد و دیگران را غرق در حیرت و شگفتی میکند از این همه پستی در یک مجموعه به ظاهر دینی. پنجم ـ میرزا صالح اقتصاد مراغهای میرزا صالح اقتصاد مراغهای، منشی محفل روحانی بهاییان بود که پس از رسیدن به مقام «مبلّغی امرالله و ناشر نفحات الله» و آشنایی با احوال بهاییان و آثار آنها، از بهاییت روی گرداند و مسلمان شد و کتاب ایقاظ را در رد آنان نگاشت.43 هـ) مرگ شوقی شوقی در سال ۱۳۷۷ هـ .ق برابر با ۱۳۳۶، شش سال پیش از تشکیل «بیتالعدل» بهطور مشکوک و ناگهانی در لندن فوت کرد و همانجا دفن شد. علت مرگ او را آنفلونزا اعلام کردند که برخی بهاییان این دلیل را نپذیرفتند. سرهنگ ثابت با انتشار نامهای در آن دوره، مرگ وی را بر اثر توطئه خانم روحیه ماکسول، همسر وی و اعضای محفل لندن دانست. این فرضیه هرگز اثبات نشد،44 ولی با توجه به رقم سنگین اموالی که در اختیار شوقی افندی قرار داشت، احتمال هرگونه دسیسهچینی و توطئه در مرگ او، برای تسلط بر جمعیت بهاییان که در حقیقت تسلط بر ثروت و قدرتی چشمگیر بود، به شدت تقویت میشود. بد نیست بدانیم در سال 1336 یعنی زمان مرگ او، رقم مالیات بر ارث املاک و اموال شوقی ربانی، رهبر بهاییان، تنها در کشور ایران برابر با 287 میلیون دلار بود45 . و) آثار شوقی افندی نظم بدیع، شامل هفت رساله مهم (به انگلیسی)؛ نظم اداری دیانت بهایی شامل دستورهای تشکیلات بهایی (به انگلیسی)؛ کتاب ظهور عدل الهی (به انگلیسی و ترجمه به فارسی)؛ لوح قرن شامل تاریخ مختصر یک قرن (به فارسی)؛ هذا القرن الابدع البدیع (به عربی)؛ روز موعود فرا رسید (به انگلیسی و ترجمه به فارسی)؛ نظامات بهایی (به انگلیسی و ترجمه به فارسی و عربی)؛ دور بهایی ترجمه کتاب تاریخ نبیل زرندی به زبان انگلیسی که تاریخ بهاییت را مرور و آینده آن را بنا بر نظر عبدالبهاء پیشبینی میکند؛46 مطالع الانوار ترجمه کتاب نبیل زرندی (به زبان عربی)؛ قرن بدیع: اصل این کتاب به انگلیسی و در چهار جلد است، شامل تاریخ باب و بهاء تا صدمین سال اعلان ادعای باب، توقیعات مبارکه و مجموعه دستخطهای شوقی به مناسبتهای گوناگون که به فارسی شش جلد است.