2ـ تبلیغاتی:ارزش تبلیغاتی سازمان بهاییت برای اسرائیل، بسیار بیشتر از ارزش اقتصادی آن بود؛ زیرا نفرت از یهود در بسیاری از کشورهای اسلامی در آن برهه از زمان، مانع تبلیغات مستقیم صهیونیسم بود، در‌حالی‌که بهاییان با مدیریت واحد و تشکیلات منسجم خود، میتوانستند به صورت غیرمستقیم برای یهود تبلیغ کنند.
همچنین تبلیغ بهاییان در سرزمین‌های اسلامی برای گسترش فرقه خود، سود دیگری هم برای اسرائیل داشت؛ چون گرایش هر فرد مسلمان به این آیین، مانند تبدیل شدن یک دشمن به یک سرباز فداکار برای اسرائیل یا دست‌کم تبدیل شدن به فردی بی‌نظر و خاموش در برابر جنایت‌های رژیم صهیونیستی بود.
3 ـ اطلاعاتی:اسرائیل برای گسترش نفوذ خود در کشورهای اسلامی، از عناصر بهایی پراکنده در این کشور‌ها، بهویژه در منطقه خاورمیانه، استفاده اطلاعاتی می‌کرد. بسیاری از منتقدان بهاییت از جمله حضرت امام خمینی رحمه الله ، بهاییان را اساساً بهایی ندانستهاند، بلکه آنان را یهودیانی متعصب و فداکار میدانند که در تحقق آرمان صهیونیسم جهانی، بیش از دیگران اسرائیل را یاری کردهاند.
حضرت امام خمینی رحمه الله در سخنرانی‌های خود درباره خطرهای این فرقه بارها به مردم هشدار داده است.
ایشان در خلال مبارزه با قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی، در جمع گروهی از مردم تهران فرمود:
میخواستند با تصویب لایحه‌های انجمن‌های ایالتی و ولایتی و الغای شرط اسلام از رأیدهنده و انتخابشونده، مقدرات مسلمین را به‌دست غیرمسلمانان، مانند یهودیهای بهایی بسپارند. ...مردم را متوجه کنید تا به دولت بگویند: ما حاضر نیستیم استان‌های این کشور تحت تصرف بهایی‌نما‌های یهود درآید. آگاه باشید! خطر، بزرگ و تکلیف، مهم است.32
بهاییان، اعتماد کامل دولت اسرائیل را به دست آورده و با تمام وجود خود را در اختیار آنان قرار داده بودند. مراکز دینی بهاییان در بسیاری از مناطق جهان، درحقیقت دفترهای جاسوسی اسرائیل هستند که هر از گاهی در گوشهای از دنیا طبل رسواییشان به صدا درمیآید.33 البته اسرائیلی‌ها نیز خدمات آنها را فراموش نمیکنند و به شکلهای گوناگون، آنان را از محبت خود بهرهمند میسازند. در یکی از اسناد، به نقل از یکی از بهاییان به نام فریدون رامش‌فر که سفری به اسرائیل داشته، درباره شیوه برخورد اسرائیلی‌ها با بهاییان آمده است:
دولت اسرائیل آن‌قدر نسبت به بهاییان خوش‌بین است که در فرودگاه خود، احبا (بهاییان) را بازرسی نمی‌کند، به‌طوری‌که وقتی رئیس کاروان به پلیس اظهار می‌دارد اینها بهایی هستند، حتی یک چمدان را باز نمیکنند، ولی بقیه مسافران ـ حتی کلیمی‌ها ـ را بازرسی می‌کنند. به‌طوری که یک کلیمی اعتراض کرده بود که چرا بهاییان را بازرسی نمی‌کنید و ما را که اینجا موطنمان است، مورد بازرسی قرار می‌دهید!34
منابع
32.
جواد منصوری، تاریخ قیام پانزدهم خرداد به روایت اسناد، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی،
1378، ج 1، ص 330.
33. نک: خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های
سیاسی، 1385، ج 1، صص 57 ـ 59.
34. ساواک دلایل امنیتی کلیه فرق و مذاهب موجود در کشور را زیر نظر داشت
و رفتارهای سیاسی ـ اجتماعی آنها را پیگیری می‌کرد (به صورت محسوس و نامحسوس)
