شما اینجا هستید : یاران ابلیس4

ابن زوی، نخستین رئیس جمهور اسرائیل، هنگامی که هنوز اسرائیل تا تشکیل دولت راه درازی در پیش داشت، دیدار و گفت­وگویی با عبدالبهاء داشته است که از آن به خشنودی و رضایت یاد می‌کند.19

در شرایطی که اعراب و به­ویژه ­مردم مسلمان فلسطین مشغول مبارزه با صهیونیسم و انگلیس بودند، بهاییان با این دو دولت متجاوز روابط دوستانه برقرار کرده بودند؛ زیرا به خوبی می‌دانستند که اگر مسلمانان عرب حکومت فلسطین را به دست گیرند، همانند دیگر سرزمین­های اسلامی، با بهاییان به دلیل بی­حرمتی­شان به اسلام و باطل اعلام کردن این دین و ادعای پیامبری و کتاب جدید و ادعای خدایی رهبران این فرقه، برخورد خواهند کرد، چنان­که تاکنون هیچ‌یک از جامعه­های اسلامی وجود آنان را تحمل نکرده و حاضر به پذیرش رسمی آنان نشده‌اند. بنابراین، بهاییان جز خیانت به مسلمانان و خدمت به دشمن آنان، راهی پیش روی خود ندیدند.

بهاییان سرنوشت خود را به سرنوشت اسرائیل گره‌خورده می‌دانستند و رهبران بهایی در کتاب­ها و نشریه­های گوناگون بهاییان، بارها این حقیقت را اعلان کرده بودند. در نوشته‌هایی هم که از عبدالبهاء بر جای مانده، این موضوع آشکارا بیان شده است.

 او سال­ها پیش از تشکیل دولت اسرائیل، سرنوشت صهیونیسم و بهاییان را سرنوشتی مشترک می‌دانست:

اینجا فلسطین است، اراضی مقدسه است، عن‌قریب قوم یهود به این اراضی بازگشت خواهند نمود، سلطنت داوودی و حشمت سلیمانی خواهند یافت. این از مواعید صریحه الهیه است و شک و تردیدی ندارد. قوم یهود عزیز می‌شود، در ظل امر وارد می‌شود و تمام این اراضیِ بایر، آباد و دائر خواهد شد. تمام پراکندگان یهود جمع می­شوند و تردیدی در آن نیست. مقام اعلی به بهترین طرزی ساخته خواهد شد، دعا و مناجات انبیای الهی به هدر نمی‌رود و وعده‌های الهی تماماً تحقق خواهد یافت. اسارت و دربه­دری و پراکندگی یهود مبدل به عزت ظاهری آنها می‌شود، حتی به حسب ظاهر عزیز خواهند شد.20

وی برای عزت اسرائیل و قدرت یافتن یهودیان (که اندکی بعد با توسل به غیرانسانی­ترین ابزارها مردم فلسطین را از سرزمینشان بیرون کردند) دعا می­کند و پیش از آن می­گوید:

اسرائیل عن­قریب جلیل گردد و این پریشانی به جمع مبدل شود. شمس حقیقت طلوع نمود و پرتو هدایت بر اسرائیل زد تا از راه­های دور با نهایت سرور به ارض مقدس ورود یابند. ای پروردگار! وعده خویش آشکار کن و سلاله حضرت جلیل را بزرگوار فرما. تویی مقتدر و توانا و تویی بینا و شنوا و دانا.21

دستگاه رهبری بهاییت در دوران حاکمیت عثمانی‌ها برای ماندگاری خود ناچار بود از هرگونه رفتاری که حساسیت مسلمانان را برانگیزد، خودداری و با وسواس و دقت، ظواهر اسلامی را در سرزمین فلسطین رعایت کند. حضور پیوسته عبدالبهاء در نمازهای جمعه و جماعت را نیز به همین منظور می­توان دانست. مهم‌تر آنکه این فرقه که به شدت تبلیغ­گرا بود، به هیچ عنوان اجازه تبلیغ در سرزمین فلسطین را به یاران و مریدان خود نمی‌داد. البته این پنهان‌کاری نمی­توانست چندان ادامه یابد. بنابراین، بهاییان برای تأمین منافع خود باید می­کوشیدند یا انگلستان به استعمار خود در فلسطین ادامه دهد یا صهیونیسم که حافظ منافع امپریالیسم انگلستان و میراث‌خوار استعمار بود، روی کار آید. ازاین‌رو، آنها و رهبرانشان در فلسطین و کشور اسرائیل، هیچ‌گاه برخلاف مصالح اسرائیل و صهیونیسم سخنی نگفتند و آیینی که مدعی صلح و دوستی است، هیچ‌گونه همدردی با صدها هزار آواره فلسطینی از خود نشان نداد و به غصب حقوق مسلّم ساکنان این آب و خاک اعتراض نکرد، بلکه روابط خود را با صهیونیسم استوار ساخت.

شوقی افندی در پیام تبریک نوروز 1329، خطاب به بهاییان اعلام کرد:

مصداق وعده الهی به ابناء‌ خلیل و وراث کلیم، ظاهر و باهر و دولت اسرائیل در ارض اقدس مستقر شده است.22

لروی آیواس منشی کل شورای بین‌المللی بهایی، در نامه­ای به تاریخ سوم مه 1954، با کمال افتخار به ملاقات شوقی افندی با رئیس‌جمهور اسرائیل اشاره می‌کند و می‌نویسد:

روز دوشنبه 26 آوریل 1954، از برای عالم بهایی، روز تاریخی به شمار می‌رود؛ زیرا در این یوم برای اولین دفعه در تاریخ امر، رئیس دولت مستقلی رسماً از مقام مبشر شهید آیین بهایی و مقام مرکز میثاق حضرت بهاء‌الله دیدن نموده، به حضور ولی امر بهایی (شوقی افندی) مشرف گردید.23

و شوقی افندی رسیدن به این افتخار بزرگ را در تلگراف تاریخ چهارم مه 1954م. به محفل بهاییان ایران این­گونه خبر می­دهد:

رئیس‌جمهور اسرائیل به اتفاق قرینه24 محرمه میسیس بن زوی بر حسب قرار قبلی، پس از پذیرایی که به افتخار ایشان در بیت مبارک حضرت عبدالبهاء به عمل آمد، اعتاب مقدسه را در جبل کرمل زیارت نمودند. این زیارت اولین تشرف رسمی است که از طرف یکی از رؤسای دول مستقله از مقامات مقدسه حضرت اعلی و مرکز میثاق حضرت بهاءالله به عمل آمده است.25

شوقی افندی همانند میرزا حسین‌علی که در سرسپردگی به سفارت روس و عباس افندی که در سرسپردگی به انگلستان از هیچ کوششی کوتاهی نکردند، با تمام توان تصمیم گرفت راه سرسپردگی بهاییت به صهیونیسم را با وفاداری کامل به صهیونیسم و خیانت آشکار به جهان اسلام و منافع ملی کشورهای مسلمان ادامه دهد. در اول ژوئیه 1952م.، هیئت بین­المللی بهایی حیفا در نامه‌ای به محفل روحانی ملی بهاییان ایران، آنان را از رابطه شوقی افندی با حکومت اسرائیل، به­گونه­ای کاملاً سربسته و محرمانه آگاه کرد:‌

روابط حکومت (اسرائیل) با حضرت ولی امر­الله و هیئت بین المللی بهایی، دوستانه و صمیمانه است و فی الحقیقه جای بسی خوشوقتی است که راجع به شناسایی امر در ارض اقدس موفقیت‌هایی حاصل گردیده است.26

در پی آن با افتخار تمام و بدون پرده‌پوشی، روابط و پیوند استوار دولت اسرائیل با مرکز بین‌المللی بهایی را به آگاهی یاران ایرانی خود می­رساند و می­گوید:

در ارض اقدس(اسرائیل) شعایر بهاییت بی‌پرده و حجاب اجرا می‌شود... و معافیت مقامات بهاییت و توابع آن از مالیات‌های دولت اسرائیل از طرف اولیای امور تصویب گردید.27

او با خشنودی از امکانات و رفاهی که اسرائیل برایشان فراهم کرده، مشتاقانه می‌گوید: «دولت اسرائیل وسایل راحتی ما را فراهم کرد».28

یکی از نزدیکان شوقی با اشاره به لطف و توجه صهیونیست­ها به بهاییان، می‌گوید: «... دولت اسرائیل... دستور رسمی داده است که‌ ـ بهاییان‌ ـ از کلیه عوارض و مالیات­ها معاف باشند.» البته دامنه حمایت­ها تنها بدین‌جا محدود نمی‌شد، بلکه معافیت از مالیات «بعداً شامل بیت مبارک حضرت عبدالبهاء و مسافرخانه شرقی و غربی نیز گردید. ...عقدنامه بهایی به رسمیت شناخته شد، وزارت ادیان قصر مزرعه را تسلیم نمود و وزارت معارف اسرائیل ایام متبرکه بهایی را به رسمیت شناخت».29

دولت اسرائیل که در آن زمان با ملت محروم فلسطین در حال جنگ بود، به کمک‌های مالی بسیار نیاز داشت و از یهودیان و دولت­های اروپایی کمک مالی می­گرفت. با وجود این، بهاییان را از پرداخت مالیات مصالح ساختمانی گران‌قیمتی که از ایتالیا برای ساختن مقبره باب و دیگر ساختمان­های خود در حیفا و عکا وارد می­کردند، به کلی معاف کرد.30

خانم روحیه ماکسول نیز این جمله را از خود به یادگار نهاده است:

من ترجیح می‌دهم که جوان­ترین ادیان (بهاییت) از تازه‌ترین کشورهای جهان (اسرائیل) نشو و نما نماید و در حقیقت باید گفت آینده ما (یعنی بهاییت و اسرائیل) چون حلقه‌های زنجیر به هم پیوسته است.31

 منابع

19. مجله اخبارامری، ش 3، (تیر 1333)، صص 8 و 9.

20. خاطرات حبیب، ج1، ص 20.

21. همان، ص 53.

22. توقیعات مبارکه، ص 290.

23. اخبار امری، ش 3، (تیر 1333)، ص9.

24. قرینه محرمه ضمنی همسر است و این از حصائص بهاییان است که در عین ادعای تجدد همچنان بر الفاظ و عبارات دوره قاجاریه (عهد باب و بها) جمود دارند.

25. اخبار امری، ش 12، (فروردین 1332).

26. اخبار امری، ش 5، (شهریور 1331)، ص 16.

27. توقیعات مبارکه، نوروز 101 ، بدیع.

28. اخبار امری، سال 107، بدیع، ش 8، ص 2.

29. سال­نامه جوانان بهائی ایران، ج ۳ (۱۰۸ و ۱۰۹ بدیع)، ص ۱۳۰.

30. اخبار امری، شهریور 1330، ش 5، ص 11، ستون دوم. «دولت اسرائیل برای مصالح ساختمانی مقام اعلی گمرک نمی‌گیرد».

31. همان، دی 1340 ش 10، شماره صفحات مسلسل 601، ژانویه 1962م.