این موضوع پس از مرگ عباس افندی اختلاف او با برادرش جانشینی شوقی و بویژه تجربه ای كه از دوران جدائی ازلی ها وبهائی ها داشتند اهمیت بیشتری كسب كرد كه اینك به شرح ان می پردازیم:
پس در گذشت عباس افندی (عبدالبها) در دوم ذیقعده 1309(1921.م) مهمترین موضوع مورد بحت محافل بهائی انتخاب 26نفر از مومنین وسران بهائی به نام "ایادی امراله"بود .شش سال پس از اینكه شوقی ربانی به سمت چهارمین پیشوای بهائیت برگزیده شد در توقیع نوامبر 1927خود در باره ایادی گفت:
رساله اول -اردیبهشت1347-ص9
بعد از صدور این فرمان شوقی در توقیع 1929 انتخاب ایادی را مختص خود دانسته می گوید:
"......ایادی امراله را باید ولی امراله تعیین وتسمیه كند......."
بعداز صدور این جملات درباره وظایف ایادی در تلگراف 6 اوریل 1954 خویش می گوید:
"........مقدر است كه دو وظیفه مقدس خود یعنی حفاظت وتبلیغ امر حضرت بهاالله را تحت نظر مراقبت ولی امراله انجام دهند........"
رساله اول - اردیبهشت 1347-ص4
سرانجام در روز 25 نوامبر 1957(3اذر 1335)شوقی ربانی 27 نفر از مبلغین و مومنین بهائیت را به نام"ایادی امراله"انتخاب كرد كه اسامی انان همان روز به همه محافل بهائیت مخابره شد:
1-ایادی امراله چارلز میسن ریمی 10-ایادی امراله دكتر یوگوجیاگری 19-ایادی امراله جان روبارتس 2- روحیه خانم ماكسول 11- هرسن گروسمن 20- اكنس الكساندر 3- امیلینا كالنیر 12- ادلبرت موشگل 21- كلارا دان 4- لروی لیواس 13- جان فرابی 22- كالیس فدرستون 5- علی اكبر فروتن 14- هوراسس هولی 23- طرازاله سمندری 6- جلال خاضع 15- گورین ترو 24- شعاع اله علائی 7- ابوالقاسم فیضی 16- موسی هنانی 25- ذكراله خادم 8- پل هنی 17- انیوك انیكا 26- علی محمد ورقا 9- حسن بالیوزی 18- ویلیام سیرز 27- رحمت اله مهاجر
درباره وظایف واختیارات "ایادی" واینكه ایا امكان دارد انان مصوبات "پیشوای بهائیت" را قبول ننمایند......؟ وهمچنین این نكته كه تفسیر نظرات عبدالبها در الواح وصایادر این باره جه بوده است..؟
شوقی افندی میگوید:
منظور از این بیان حضرت عبدالبها این نیست كه به ایادی اختیار داده شود كه حاكم ومسلط بر ولی امراله باشند .حضرت عبدالبها هرگز دستوری نداده اند كه باعت تصادم اختیارات در امراله باشد.این مطلب عین بیان مبارك در صفحه 13 الواح وصایا كاملاٌ هویدا است كه می فرمایند :
حصن متین امراله به اطاعت من هو ولی امراله محفوظ ومصون ماند واعضای بیت العدل وجمیع اعضان وافنان وایادی امراله باید كمال اطاعت وانقیاد وتوجه وخضوع وخشوع را به ولی امراله داشته باشند .اگر چنانچه نفسی مخالفت نمود مخالفت به حق كرده وسبب تشتت امراله وعلت تفریق كلمه اله گردد.