1. ابومحمد شریعی؛ وی که از
اصحاب امام یازدهم (ع) بود، نخستین شخصی است که «بابیت» را به دروغ مدعی گردید و این
مقام را به خود نسبت داد. [بحار51/357 ] .
2. محمد بن نصیر نمیری؛ مؤسس فرقه ی «نصیریه»
که پس از ابومحمد شریعی ادعای بابیت نمود و از غلات است و حضرت حجت (عج) او را لعن
فرمود، هنگام مرگ زبانش سنگین شد، به گونه ای که وقتی پیروانش از او پرسیدند باب بعد
از تو کیست؟ او با لکنت گفت: احمد. پیروانش مقصود او را که غرض کدام احمد است، نفهمیدند
و به سه فرقه تقسیم شدند: فرقه ای گفتند: مقصود او احمد فرزندش است و فرقه ی دوم گفتند:
احمد بن موسی بن الفرات است و فرقه ی سوم به احمد بن ابی الحسین بن بشر گرویدند و هر
سه ی آنان ادعای بابیت نمودند. [معجم الرجال الحدیث،ابوالقاسم خوئی،17/336-338 ] .
3. حسین بن منصور حلاج، عارف مشهور، از
مدعیان بابیت. [بحار51/369 ] .
4. ابوجعفر، محمد بن علی شلمغانی معروف
به ابن ابی العزاقر از مدعیان بابیت. [ بحار51/371] .
5. ابوبکر، محمد بن احمد بن عثمان بغدادی،
برادرزادهی ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری سفیر دوم حضرت حجت (عج) از مدعیان
بابیت. [معجم الجال الحدیث،17/297 ] .
6. احمد بن هلال کرخی (180 - 267 ه-.ق)
از مدعیان بابیت؛ دربارهی وی گفتهاند: «کان غالیا متهما فی دینه... ورد فیه ذموم
عن سیدنا أبیمحمد العسکری». [ همان2/367-370] .
7. ابودلف مجنون، محمد بن مظفر الکاتب ازدی،
صاحب کتاب «اخبار الشعراء» از مدعیان بابیت. [جامع الرواة2/202 ] .
8. عبدالله بن میمون القداح در سال 251
ه-. ق مدعی نیابت خاصه گردید.
9. یحیی بن زکرویه (ذکرویه) درسال 281 ه-.
ق مدعی نیابت خاصه و باب امام گردید.
10. محمد بن سعد شاعر کوفی متوفای سال
540 ه-.ق مدعی باب امام گردید.
11. احمد بن حسین رازی متوفای سال 670 ه-.ق
مدعی باب امام گردید.
12. سید شرف الدین ابراهیم متوفای سال
663 ه-.ق؛ مدعی نیابت خاصه و باب امام گردید. سپس مدعی امامت شد. از شیراز به خراسان
رفته، مدتی در خراسان بود و هنگام برگشتن به شیراز داعیهی خود را آشکار کرد. [مدعیان
امامت ونبوت،ص263-264 ] .
13. حسین بن علی اصفهانی کاتب متوفای
853 ه-.ق صاحب کتاب «ادب المرء».
14. علی بن محمد سجستانی بغدادی متوفای
سال 860 ه-.ق صاحب کتاب «ایقاظ».
15. محمد نوربخش، رئیس و مؤسس فرقه ی نوربخشیه
(795 - 896 ه-.ق)؛ در سال 826 ه-.ق مدعی نیابت و باب امام گردید و سپس مهدویت خود را
اعلام نمود.
16. سید محمد هندی متوفای سال 987 ه-.ق؛
وی که ادیب و شاعر بود، در مشهد میزیست و مدعی بابیت گردید.
17. محمد بن فلاح مشعشع رئیس مشعشعین خوزستان
که دعوی نیابت خاصه و بابیت نمود. سپس مدعی مهدویت شد و در سال 841 ه-.ق دعوت خود را
آشکار نمود. وی سالها در خوزستان حکومت نمود تا آن که در سال 870 ه-.ق وفات یافت.
[تاریخ پانصدساله خوزستان،کسروی،ص23به بعد ] .
18. عباس فاطمی؛ در اواخر قرن هفتم میزیسته
ادعای بابیت خاصه و مهدویت نمود. وی دارای پیروانی بوده و دولتی تشکیل داد و شهر فاس
را تصرف نمود و در پایان کار به مکر و حیله به قتل رسید و دولت وی منقرض گشت. [
مدعیان نبوت ومهدویت،265] .
19. درویش رضا قزوینی؛ متوفای 1041 ه-.ق
مدعی بابیت بود و در عصر شاه صفی صفوی خروج کرد. وی از طایفهی مانلو است و در زی درویشان
و قلندران به سیاحت پرداخت. سپس به مقام ریاست و رهبری رسید. [همان276 ] .
20. شیخ مهدی مشهدی متوفای 1291 ه-.ق دارای
تألیفاتی چون الاسرار و الملاحم مدعی بابیت گردید.
21. سید علی مشهدی بزاز که در زمان سلطنت
سلطان سلیمان صفوی میزیسته مدعی بابیت گردید.
22. محمد فاسی مغربی متوفای 1095 ه-.ق صاحب
کتاب سبیل الاولیاء مدعی بابیت گردید.
23. میرزا محمد هروی؛ مدتی در هندوستان
بود و تألیفهایی دارد که نظم کلمات قصار حضرت امیرمؤمنان (ع) از آن جمله است. وی
در زمان فتحعلی شاه قاجار پس از آن که مدعی بابیت گردید، به قتل رسید.
24. محمد بن عبدالله حسان المهدی، پس از
تحصیل در علوم دینی به حج رفت و از مکه به صومال بازگشت و از مدعیان اصلاح بود و در
سال 1899 میلادی خود را باب و سپس مهدی موعود اعلان نمود. وی مؤسس فرقهی صالحیه است.
25. محمد احمد بن عبدالله سودانی (1843
- 1885 م) از خاندان سادات حسینی، پس از تکمیل علوم دینی به حج رفت و در بازگشت از
مکهی مکرمه خود را باب امام سپس مهدی موعود اعلام نمود و تمام قبایل کردخان و دارخور
و بحر الغزال و سودان شرقی با وی بیعت کردند او به جنگ با انگلیسیها که سودان را تصرف
کرده بودند پرداخت و خرطوم پایتخت سودان را فتح نمود و در همان ایام وفات یافت. [دائرة
المعارف تشیع ج3/ص 3-4] .
علاوه بر این عدهای که اسامی آنان ذکر
شد، هر از چند گاهی، افرادی به دروغ ادعای بابیت میکنند. در قرن سیزدهم هجری آن که
در این ارتباط گروهی را به انحراف کشانید، سید علی محمد شیرازی بود که فرقه ی ضالهی
بابیه را بنا نهاد.
