مقصود صاحب فرائد از این حدیث این است که
چون صاحب الزمان به حالت ترس ظاهر میشود و حکم تازه میآورد میرزا علی محمد است که
هر ترس و بیم داشته است و هم حکم تازه آورده است. مصنف گوید:به برادران دینی مخفی نباشد
که در چند جای این حدیث این مبلغ برجسته دزدی کرده است این حدیث را در صفحه 162 از
بحار جلد سیزدهم – ابوبصیر(ره)از حضرت امام محمد باقر(ع) روایت کرده است.
دزدی اول : کلمه (طاعون قبل ذلک) پیش از سیف قاطع
بوده است انداخته جهت انداختنش این است که نگویند پیش از میرزا علی محمد باب طاعون
نیامد .
دزدی دوم: کلمه بین العرب را انداخته چون
اصل عبارت این است (و سیف قاطع بین العرب) یعنی شمشیر برنده میانه عرب و جهة انداختنش
این است که نگویند شمشیر برند میانه عرب نبوده تا هرگاه کسی بگوید شمشیر برنده کو جواب
میدهد جنگ محمد شاه با افغان یا ناصرالدین شاه با افغان است.
دزدی سوم:(یتمنی الموت) بوده یعنی تمنا کن تمنای
موت میکند آن را چرا انداخته تا ضمیر راجع شود به صاحبالامر یعنی صاحبالامر تمنای
موت میکند - گذشته از اینها تتمه روایت این است که انداخته( لیس شأنه الا القتل لا
یستبقی احدا و لا تأخذه لومه لائم» یعنی مثل آنحضرت نیست مگر کشتن و از احدی فروگذار
نمیکند و از ملامت هیچ ملامت کننده پرهیز نمیکند میرزا علی محمد کدام شدت را بر عرب
نشان داد آیا هیچ عربی او را شناخت حاشا و کلا.
[بز بگیر شرح دزد بگیر،علی ابیوردی، شارح
محمد جعفر داد خواه صفحه 50 و 51]
