گرگین خان
پسرعموی معتمد الدوله كه جانشین او در اصفهان شده بود اوضاع را بحرانی و نامساعد دید
و اخبار اصفهان را به مركز تهران گزارش داد و از مركز دستور روانه ساختن باب به تهران
صادر گردید. وی علیمحمد باب را با چند سوار به طرف تهران فرستاد. چون در این موقع حاكم تهران محمد شاه در تهران نبود، حاج میرزا آغاسی حاكم
وقت صلاح ندید كه علیمحمد باب به تهران وارد شود. لذا دستور داد وی را از قریه ی گلین
به تبریز بردند و از انجا به زندان ماكو منتقل شد و پس از چندی از زندان ماكو به
زندان چهریق در اذربایجان غربی انتقال یافت. میرزا جانی مدت اقامت باب را در قلعه ی ماكو نزدیك به سه
سال نوشته است و می گوید سپس به دستور یحیی
خان حاكم ارومیه او را از ماكو به چهریق
بردند و محبوس نمودند(1)
چنانكه ذكر شد با اینكه باب در زندان به سر می برد، عده
ای به هوا خواهی از او در گوشه و كنار كشور با تحریكات عوامل خارجی شروع به اغتشاش
كردند هر روز اغتشاشاتی مثل اغتشاش نیریز – زنجان – قلعه ی طبرسی و بدشت درنقاط
مختلف كشور توسط بابیها رخ داد كه قطعا دست استعمار به آشوب و اغتشاش دامن می زد.
با اینكه میرزا تقی خان امیر كبیر كه در آن زمان صدر اعظم كشور بود به ناصرالدین شاه
گفت تا زمانی كه باب و اطرافیانش زنده اند
هر روز گوشه ای از كشور دچار اغتشاش خواهد بود باید انها را از میان برداشت
ناصرالدین شاه با پیشنهاد امیر كبیر موافقت كرد. حسب الامر او علیمحمد باب و چند نفر
از یارانش را از قلعه چهریق به تبریز آورده و محبوس ساختند و پس از سه روز حكم
اعدام باب صادر شد و سرانجام او را قبل از ظهر روز چهارشنبه 28 شعبان یا سه شنبه 27
شعبان 1266 هجری در سن 31 سالگی با محمدعلی زنوزی یكی ازمریدان باب كه در تبریز به او
گرویده بود در تبریز اعدام كردند. ازعلیمحمد آثار زیادی به نام صحیفه ی عدلیه – تفسیر
سوره ی كوثر – احسن القصص – بیان فارسی – بیان عربی و لوح هیكل و تعدادی الواح
پراكنده بجای مانده است.
1- كتاب نقطه الكاف
