شما اینجا هستید : نوکری استعمار

‌از جمله این مؤ‌سسات که مدتی دراز شریان اقتصاد کشورمان را در چنگ داشت، بانک شاهنشاهی ایران و انگلیس بود. طبق تحقیقات یکی از پژوهشگران: شاهزاده محمد مهدی میرزا لسان الادب (بهائی) مترجم بانک شاهی در تهران بود[1]  و ابوالحسن ابتهاج (پسر ابتهاج الملک، بهائی مقتدر گیلان و مازندران) نیز در ابتدا در بانک شاهی کار می‌کرد. او بعدها به یکی از مقتدرترین شخصیت‌های مالی حکومت پهلوی بدل شد.[2] . 

بدیع الله افنان (م1349ش) عضو محفل بهائیت در یزد و اصفهان و از فعالان شاخص این فرقه، «زبان انگلیسی را آموخته و در بانک شاهنشاهی ایران استخدام» شد.[3] .

‌به همین نمط باید از ارتباط و همکاری بهائیان با سفارتخانه و کنسولگری‌های انگلیس (و نیز تلگرافخانه‌های وابسته به بریتانیا) در کشورمان یاد کرد. 

‌سر دنیس رایت، مورخ و سیاستگر انگلیسی، در کتاب خود تصریح می‌کند که بهائیان، در بسیاری از موارد برای حفظ خود (از گزند مخالفان) در کنسولگری‌ها و تلگرافخانه های انگلیس پناه می‌جستند.[4]  محمدرضا آشتیانی‌‌زاده، از سیاستمداران آگاه و پراطلاع عصر پهلوی، نکته مهم و بسیار درخور دقتی را بازگو می‌کند: «در سفارت انگلیس اگر می‌خواستند از ایرانیان استخدام کنند حتماً یا یهودی یا ارمنی یا بهائی، گهگاه زردشتی، و برای مشاغل نازلتر از قبیل فراشی و نامه بری و نامه ‌رسانی و باغبانی و غلامی، از پیروان فرقه علی اللهی (غلاه) برمی‌گزیدند، و به عبارت دیگر، مستخدمین بومی سفارت انگلیس از هر فرقه‌ای بودند غیر از شیعه اثنی عشری».

(1)تذکره بهائی . ج 3 . ص 254 .

(2)جستارهایی ازتاریخ بهائیگری درایران . سال 7 . ش 27 .پائیز1383 .ص 3 . / (3)اخبارامری سال 1350 .ش 5 ص182 . / (4)ایرانیان درمیان انگلیسی ها . ترجمه کریم امامی . ص 285 .