ایین بهایی از ابتدای پیدایش در میان مسلمانان به عنوان یک انحراف اعتقادی
شناخته شد.
ادعای دین جدید توسط باب و بهاء الله با اعتقاد به خاتمیت پیامبر اسلام صلی
الله علیه و آله که توسط همه مسلمانان پذیرفته شده است، سازگار نبود. از
این رو علی رغم تبلیغات گسترده، بهائیان در میان مسلمانان و شیعیان جایگاهی
نیافتند.
تاریخ پر حادثه رهبران بهائی، نادرست درآمدن پیشگویی های آنان و منازعات
دور از ادب از یکسو و حمایتهای دولتهای استعماری در مواضع مختلف از سران
بهایی و بویژه همراهی آنان با دولت اسرائیل از سوی دیگر، زمینه فعالیت در
کشورهای اسلامی، خصوصاً ایران را از بهائیان گرفت.
فرقه ی بهائیت بر اساس یک هدف ظاهری و یک هدف باطنی تشکیل شده است. هدف
ظاهری بهائیت عبارت است جنگ با شرک و بتپرستی؛ ولی واقعیت بهائیت، چه از
جهت فکری و چه عملی، این هدف را تأیید نمیکند، هدف باطنی و پنهان آنها،
خدمت به فراماسونری و امپریالیسم جهانی است و این اصل، محور تمام تلاشهای
بهائیت از زمان ظهور تا به امروز است، و آن هدف ظاهری را فقط برای اغوا و
گمراهکردن ساده لوحان و عوام الناس قرار داده اند .میرزا حسینعلی نوری
(بهأالله) در سال 1233 قمری در تهران به دنیا آمد.
بابی ها و بهایی ها سیدعلی محمد شیرازی را صاحب «علم لدنّی» می دانند و در
این مورد بشدت مبالغه می كنند.
سید علیمحمد با اینكه در كربلا و در حلقه یاران نزدیك ملاكاظم رشتی نبود،
تحت تأثیر تلقینات پرنس دالگوركی بلافاصله ادعای جانشینی او را مطرح ساخت و
درست یك سال بعد، در سال 1260 قمری كه مصادف با هزارمین سال غیبت امام عصر
(عج) بود، با حمایت كانونهای متنفذ و مرموز استعماری، دعوی خویش را مطرح
نمود و ضمن اینكه خود را «ركن رابع» خواند، ادعا كرد كه «باب» امام زمان
(عج) است و در نشست و برخاست های روزانه و در میان اطرافیان خود گفت كه «من
مبشر ظهور امام زمان و باب او هستم و هركس كه به ظهور حضرت مهدی (عج)
اعتقاد و ایمان دارد، باید ابتدا با من كه «باب» و «در» او هستم بیعت كند».
وی حتی حدیث «انا مدینه العلم و علی بابها» را در جهت اثبات این ادعای خود
معنی و تفسیر می كرد و می گفت، حتی حضرت رسول اكرم (ص) به حقانیت و ظهور
من اشاره كرده و فرموده اند: «من شهر علم هستم و علی باب»
بابیان و بهائیان توسل به زور را برای پذیرفتن آئین خودمنع كرده بودند، مگر
در مورد مسلمانان كه مال و جان و ناموس آنان را مباح اعلام كرده و حتی
آنان را شكنجه می دادند و سپس به شهادت می رساندند. البته قساوت و سبعیت از
جمله خصائص اولیه اعضای فرقه بابیت بوده كه فریدون آدمیت در مورد آنان
گفته است كه آنان در جریان شورشهای خود با مردم و نیروهای دولتی رفتاری
سبعانه داشتند و اسیران جنگی رادست و پا می بریدند و در آتش می سوزاندند.
او بساط بهأ را از روز نخست مبتنی بر دستگاه میرغضبی و آدمكشی می داندو
عبدالحمید آیتی نیزبهائیان را دارای اخلاقی خشن و سخت دل و كینه جو و
متظاهر به مهر ومحبت معرفی می كند.
میرزا حسینعلی نوری (بهأالله) پس از 24 سال زندگی در شهر «عكا» در روز دوم
ذیقعده 1309 هجری قمری مرد و در همان شهر دفن شد كه هم اكنون قبر او قبله
بهائیان است.
