فرقه بهائیت چیست؟

موضوعات

● شخصیت شناسی

● اعتقادات

● احکام

● تاریخ

● رسانه

● مقالات

● تناقضات

● مبارزین علیه بهائیت

● تشکیلات بهائیت

● اسلاید

● گالری

● پرسش و پاسخ

● مهدویت

● خاتمیت

● بابیت

● شیخیه

● ارتباط با بیگانگان

● یادداشت

● اخبار

● احمد الحسن

● مدعیان دروغین

● نرم افزار

● صوت

آمار

● آمار مطالب ● کل مطالب : 549 ● کل نظرات : 0 ● آمار کاربران ● افراد آنلاین : 6 ● تعداد اعضا : 0 ● آمار بازدید ● بازدید امروز : 81 ● بازدید دیروز : 2,022 ● بازدید کننده ارمزو : 8 ● بازدید کننده دیروز : 80 ● گوگل امروز : 0 ● گوگل دیروز : 0 ● بازدید هفته : 81 ● بازدید ماه : 81 ● بازدید سال : 29,192 ● بازدید کلی : 29,192 ● اطلاعات شما ● آی پی : 54.236.62.49 ● مروگر : ● سیستم عامل :

آرشیو

لینک های دوستان

آخرین مطالب ارسال شده

سرویس سایت ساز

شما اینجا هستید : فرقه بهائیت چیست؟

فرقه بهائیت چیست؟

میکائیل

بازدید : 3

پرسش و پاسخ ،

ایین بهایی از ابتدای پیدایش در میان مسلمانان به عنوان یک انحراف اعتقادی شناخته شد. ادعای دین جدید توسط باب و بهاء الله با اعتقاد به خاتمیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله که توسط همه مسلمانان پذیرفته شده است، سازگار نبود. از این رو علی رغم تبلیغات گسترده، بهائیان در میان مسلمانان و شیعیان جایگاهی نیافتند. تاریخ پر حادثه رهبران بهائی، نادرست درآمدن پیشگویی های آنان و منازعات دور از ادب از یکسو و حمایتهای دولتهای استعماری در مواضع مختلف از سران بهایی و بویژه همراهی آنان با دولت اسرائیل از سوی دیگر، زمینه فعالیت در کشورهای اسلامی، خصوصاً ایران را از بهائیان گرفت.
فرقه ی بهائیت بر اساس یک هدف ظاهری و یک هدف باطنی تشکیل شده است. هدف ظاهری بهائیت عبارت است جنگ با شرک و بتپرستی؛ ولی واقعیت بهائیت، چه از جهت فکری و چه عملی، این هدف را تأیید نمیکند، هدف باطنی و پنهان آنها، خدمت به فراماسونری و امپریالیسم جهانی است و این اصل، محور تمام تلاشهای بهائیت از زمان ظهور تا به امروز است، و آن هدف ظاهری را فقط برای اغوا و گمراهکردن ساده لوحان و عوام الناس قرار داده اند .میرزا حسینعلی نوری (بهأالله) در سال 1233 قمری در تهران به دنیا آمد. بابی ها و بهایی ها سیدعلی محمد شیرازی را صاحب «علم لدنّی» می دانند و در این مورد بشدت مبالغه می كنند.
سید علیمحمد با اینكه در كربلا و در حلقه یاران نزدیك ملاكاظم رشتی نبود، تحت تأثیر تلقینات پرنس دالگوركی بلافاصله ادعای جانشینی او را مطرح ساخت و درست یك سال بعد، در سال 1260 قمری كه مصادف با هزارمین سال غیبت امام عصر (عج) بود، با حمایت كانونهای متنفذ و مرموز استعماری، دعوی خویش را مطرح نمود و ضمن اینكه خود را «ركن رابع» خواند، ادعا كرد كه «باب» امام زمان (عج) است و در نشست و برخاست های روزانه و در میان اطرافیان خود گفت كه «من مبشر ظهور امام زمان و باب او هستم و هركس كه به ظهور حضرت مهدی (عج) اعتقاد و ایمان دارد، باید ابتدا با من كه «باب» و «در» او هستم بیعت كند».
وی حتی حدیث «انا مدینه العلم و علی بابها» را در جهت اثبات این ادعای خود معنی و تفسیر می كرد و می گفت، حتی حضرت رسول اكرم (ص) به حقانیت و ظهور من اشاره كرده و فرموده اند: «من شهر علم هستم و علی باب» بابیان و بهائیان توسل به زور را برای پذیرفتن آئین خودمنع كرده بودند، مگر در مورد مسلمانان كه مال و جان و ناموس آنان را مباح اعلام كرده و حتی آنان را شكنجه می دادند و سپس به شهادت می رساندند. البته قساوت و سبعیت از جمله خصائص اولیه اعضای فرقه بابیت بوده كه فریدون آدمیت در مورد آنان گفته است كه آنان در جریان شورشهای خود با مردم و نیروهای دولتی رفتاری سبعانه داشتند و اسیران جنگی رادست و پا می بریدند و در آتش می سوزاندند. او بساط بهأ را از روز نخست مبتنی بر دستگاه میرغضبی و آدمكشی می داندو عبدالحمید آیتی نیزبهائیان را دارای اخلاقی خشن و سخت دل و كینه جو و متظاهر به مهر ومحبت معرفی می كند. میرزا حسینعلی نوری (بهأالله) پس از 24 سال زندگی در شهر «عكا» در روز دوم ذیقعده 1309 هجری قمری مرد و در همان شهر دفن شد كه هم اكنون قبر او قبله بهائیان است.

برچسب ها :